«تنهابرای مادرم فنون دوست یابی رابه کارنبردم،اما اوازهمه بیشتربه من محبت ورزید...»

-دیل کارنگی-

پسربچه ای یک ورق کاغذ به مادرش داد.

مادرکه درحال آشپزی بود دستهایش راخشک کردونوشته راباصدای بلندخواند:

«صورت حساب:

کوتاه کردن چمن باغچه-5000تومان

مراقبت ازبرادرکوچکم:2000تومان

نمره ی ریاضی خوبی که گرفتم:3000تومان

بیرون بردن زباله:1000تومان

جمع بدهی شمابه من:11000تومان»

مادر نگاهی به چشمان منتظرپسرش انداخت وچندلحظه خاطراتش رامرورکرد.سپس قلم رابرداشت وپشت برگه ی صورت حساب نوشت:

«بابت 9ماه بارداری که دروجودم رشد کردی ،هیچ

بابت تمام شبهایی که به پایت نشستم وبرایت دعاکردم ،هیچ

بابت تمام زحماتی که دراین سالهابرای توکشیدم،هیچ

بابت غذا،نظافت تو،اسباب بازی هایت،هیچ

واگرشما اینها راجمع بزنی خواهید دید که:هزینه ی عشق واقعی من به توهیچ است.»

وقتی پسرآنچه راکه مادرش نوشته بودراخواند،چشمانش پراشک شدودرحالی که به مادرش نگاه میکرد،گفت:

«مامان.............دوستت دارم.....»

آنگاه قلم رابرداشت وزیرصورت حساب نوشت:

«قبلا به طورکامل پرداخت شده....»